Μαγεία και θαυμασμός

Λευτέρης Ελευθερίου και Άγγελος Αγγέλου έκαναν τους Ναξιώτες (μικρούς και μεγάλους) να «ανακαλύψουν» το μικρό θεατράκι στη πλατεία Μητροπόλεως, με τον «Κύριο Κιχ» να αφήνει άφωνους τους περίπου 500 θεατές – Συγκλονισμένος από τη παρουσία των θεατών ο Αγγέλου, χαρούμενος για την «αγκαλιά του κοινού» ο Ελευθερίου

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό ότι ο Λευτέρης Ελευθερίου, ο δικός μας Λευτέρης μαζί με τον Άγγελο Αγγέλου (τον θεατρικό του συνεργάτη όσον αφορά τα θεατρικά δρώμενα για παιδιά) θα βρίσκονταν στη Νάξο για μία παράσταση, σήμανε συναγερμός. Μικροί και μεγάλοι έσπευσαν να δουν από κοντά τον «λεφτεράκι» το χαμογελαστό παιδί που όπου σταθεί και βρεθεί αποτελεί τον ιδανικό πρεσβευτή του νησιού. Και το βραδάκι της Δευτέρας ανάγκασαν τους δύο ηθοποιούς να υποκλιθούν στη δύναμη και την αγάπη των κατοίκων της Νάξου αφενός προς το πρόσωπο του δικού τους παιδιού αφετέρου προς το θέατρο και την δίψα που δείχνουν για τις θεατρικές παραστάσεις. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι τα τρία τελευταία χρόνια κάθε θεατρική παράσταση στο νησί αποτελεί την εκδήλωση της ημέρας ή και της εβδομάδας και το «Ιάκωβος Καμπανέλης» γεμίζει ασφυκτικά αναγκάζοντας τους συντελεστές των θεατρικών δρώμενων να προχωρήσουν σε σχεδιασμό νέων παραστάσεων…

Γωνιές

Φέτος όμως ανακαλύψαμε και άλλες θεατρικές σκηνές. Η αρχή έγινε από το Πνευματικό Κέντρο της Καθολικής Εκκλησίας στο Κάστρο και την Δευτέρα όλοι ένιωσαν δέος όταν βρέθηκαν στο ανοιχτό θέατρο του επιτόπιου μουσείου στη Χώρα της Νάξου (απέναντι από τη Μητρόπολη), ενός χώρου πραγματικά που οι περισσότεροι εξ ημών ελάχιστη σημασία του είχαμε δώσει έως σήμερα. Και όπως αναφέρει ο Λευτέρης Ελευθερίου «πρέπει να δώσει συγχαρητήρια στον Σπύρο Παπαδόπουλο που είχε την έμπνευση για την επιλογή του συγκεκριμένου χώρου. Αλλά είμαι και ιδιαίτερα χαρούμενος γιατί μπορούμε να αναδεικνύουμε όμορφες γωνιές της πόλης, του νησιού μέσα από θεάματα που κερδίζουν τον κόσμο. Και αυτή η σύνδεση αποτελεί ένα από τα όνειρά μου σε σχέση με τη Νάξο και την προβολή της»…

Παντομίμα

«Ο Κύριος Κιχ και το μυστικό κουτί των ήχων» ήταν απολαυστικός. Μου έδωσε την εντύπωση πως βρισκόμουν μπροστά σε μία από τις κορυφαίες σκηνές του Μαύρου Θεάτρου. Η παντομίμα του Λευτέρη Ελευθερίου μοναδική. Οι μεγάλοι σε ηλικία αν και στη πράξη ήταν εκτός …πρόσκλησης είχαν μείνει με ανοιχτό το στόμα. Η ενέργεια και η διάθεση του Ναξιώτη ηθοποιού μας είχε αιχμαλωτίσει όλους. Οι μικρότεροι σε ηλικία άργησαν λίγο αλλά μπήκαν κι αυτοί στο νόημα και μάλιστα όχι μόνο πήραν μέρος στη παράσταση αναγνωρίζοντας τα μουσικά ηχοχρώματα που ακούγονταν,  αλλά και γιατί κάποιοι εξ αυτών θέλησαν να βοηθήσουν τον Ελευθερίου στη μάχη με τον φοβερό και τρομερό μουσικόδοντα για την απελευθέρωση της πριγκίπισσας. Και βέβαια η τελευταία σκηνή με τον Ελευθερίου να χορεύει με μία μικρή θαυμάστρια του αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα της παράστασης.

Μέγαρο

Οι θεατές που βρέθηκαν στο επιτόπιο Μουσείου ξεπέρασαν τους 400 με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς. Ο Άγγελος Αγγέλου μας τόνισε ότι ήταν η μεγαλύτερη προσέλευση θεατών για το συγκεκριμένο έργο και ότι «αυτό μας δίνει δύναμη να το συνεχίσουμε και του χρόνου στην επαρχία. Τώρα η επόμενη παράσταση είναι προγραμματισμένη για το Μέγαρο Μουσικής στις 21 Ιουνίου, όπου και θα εορταστεί η Ευρωπαϊκή ημέρα της Μουσικής». Όμως, ο Αγγέλου, ο συγγραφέας του έργου, μας μίλησε για το κοινό που βρήκε απέναντί του και βέβαια για τον συμπρωταγωνιστή του Λευτέρη Ελευθερίου «το κοινό ήταν συγκλονιστικό, δεν έχω λόγια να περιγράψω τι ένιωσα. Ήταν πολύ ζεστοί και έδειξαν ότι αγαπούν όχι μόνο το θέατρο αλλά και τον Λευτέρη. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η αντιμετώπιση προς τον δικό τους άνθρωπο». Νωρίτερα είχε γίνει και η παρουσία του βιβλίου “Ο Κοπέρνικος και ο ξυπόλυτος μύωψ” (με την αρωγή του «Παλαιού Βιβλιοπωλείου) στον κήπο του Escoba με τον Αγγέλου να μας αναφέρει «ήταν η πρώτη φορά που είχαμε ένα τέτοιο κοινό σε παρουσίαση βιβλίου και βέβαια η ιδιαιτερότητα του χώρου βοήθησε σημαντικά. Οι περίπου 50 μικροί φίλοι που βρέθηκαν βοήθησαν σημαντικά ώστε να υπάρχει άμεση επαφή και να μιλήσουμε για το βιβλίο»….

Φόβος

… ενώ δεν έκρυψε ότι «να πω την αλήθεια πριν πάμε στη Πάρο και τη Νάξο φοβόμουν. Υποσυνείδητα υπήρχε ένας ακαθόριστος φόβος για το τι θα αντιμετωπίσουμε. Όμως, τώρα επιστρέφω στην Αθήνα απόλυτα ευτυχής και ικανοποιημένος. Το ταξίδι ήταν καταπληκτικό, η φιλοξενία απολαυστική και νομίζω ότι οι κάτοικοι των νησιών αγαπούν πραγματικά το θέατρο. Αγκαλιάζουν με αγάπη την παράσταση ενώ μου έκανε εντύπωση και η παρουσία μεγαλύτερων σε ηλικία παιδιών, κάτι που δεν συμβαίνει στην Αθήνα»… Και όπως μας υποσχέθηκε «το έργο είναι ιδανικό για να παιχτεί στην Επαρχία καθώς δεν έχει πολλά σκηνικά ή κοστούμια. Και υπό προϋποθέσεις δεν θα λέγαμε όχι και για μία δεύτερη επίσκεψη την επόμενη χρονιά»

Αγκαλιά

Τι λέει όμως και ο Λευτέρης Ελευθερίου; Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να πει και πολλά. Η λήξη της παράστασης σηματοδότησε την «επίθεση αγάπης» από τους θεατές που ζητούσαν να φωτογραφηθούν μαζί του. Και δεν μιλάμε μόνο για τους λιλιπούτειους φίλους του αλλά και τους μεγαλύτερους σε ηλικία που νιώθουν ότι το παιδί αυτό είναι μέρος της δικής τους ζωής. «Αισθάνθηκα αυτή την αγκαλιά και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος για την ανταπόκριση που βρήκε η παράσταση. Ο ενθουσιασμός ήταν διάχυτος στο κοινό αν και να σου πω ήμουν λίγο κουμπωμένος όσον αφορά την ανταπόκριση που θα έχει ένα ιδιαίτερο έργο όπως είναι ο κύριος Κιχ. Όμως άρεσε, έπαιξε ρόλο βέβαια και το γεγονός ότι η παράσταση ήταν δωρεάν καθότι ζούμε σε δύσκολους καιρούς, αλλά αυτό που μέτρησε πάνω απ’ όλα ήταν το χαμόγελο των θεατών στη διάρκεια και στο τέλος της παράστασης» 

ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΛΙΑΝΟΣ