Λευτέρης Ελευθερίου: «Προσπαθώ να μείνω το παιδί που ήμουν»

Ο Λευτέρης Ελευθερίου ετοιμάζεται για τη καλοκαιρινή του περιπέτεια στη Νάξο, μιλάει για το θεατρικό κοινό της Νάξου, τις ομορφιές του αγαπημένου του νησιού και βέβαια δίνει απάντηση στο εάν θα έπαιζε σε τούρκικο σίριαλ

 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 

ΣΤΟΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΛΙΑΝΟ

Όπου κι εάν γυρίσεις φέτος βλέπεις «Λευτέρη Ελευθερίου». Το δικό μας χαμογελαστό παιδί. Θεατρικές παραστάσεις (δύο, μία για μεγάλα παιδιά και μία για μικρά), τηλεοπτικό σίριαλ αλλά και συμμετοχές σε ζωντανές παραστάσεις (βλ Αλ Τσαντίρι) Από την Απείρανθο τη Χώρα που έβαλε ως στόχο να «κατακτήσει» αυτό τον …κωλοχώρο που του δίνει τα προς το ζην. 

Έχει εκθέσει αρκετά τον εαυτό του και προσπαθεί όμως να διαχειριστεί την αναγνωσιμότητά του. Τις επόμενες ημέρες (γύρω στις 20 Μαΐου) αναμένεται να τον δούμε εμείς οι Ναξιώτες να διαφημίζει το αγαπημένο μας νησί μέσα από δύο video-clip, τα οποία γυρίστηκαν σε πέντε διαφορετικά μέρη και κλέβουν την παράσταση. Αποκτά ενέργειά μέσα από τη γέννηση του Ιάσονα (13 μηνών) αλλά και από το δεύτερο παιδί το οποίο αναμένεται να έρθει στη ζωή του σε μερικούς μήνες. Μέσα από τις πολλές του υποχρεώσεις μας μιλάει για τα καλοκαιρινά του σχέδια που περιλαμβάνουν πολύ Νάξο αλλά και για τον τρόπο που προσπαθεί να διαχειριστεί αυτό που λέγεται «δημοσιότητα». Βλέπετε ο αυθορμητισμός δεν βγαίνει πάντα σε καλό, όμως το σίγουρο είναι ότι Λευτέρης δεν χάνει με τίποτα το χαμόγελό του…

Ποια τα σχέδια σου για την φετινή σεζόν (καλοκαίρι) στη Νάξο;  

“Η καλοκαιρινή σαιζόν θα είναι όσο πιο πλούσια μπορώ σε αξώτικα ερεθίσματα παντώς τύπου από τη μία και όσο πιο χαλαρή μπορώ από την άλλη, δεδομένου ότι θα κατέβω μετά από μια δύσκολη χρονιά και θέλω να διαχειριστώ ότι μου συνέβη, πολλές δουλειές, πολλές επιτυχίες, πολλές προτάσεις για την χειμερινή σαιζόν. Αυτό που μπορώ πάντως επιγραμματικά να πω για την δουλειά είναι ότι θέλω να βασίζεται στα παιδιά. Μου αρέσουν πολύ”.

Η περσινή παράσταση και η ανταπόκριση του κόσμου σε επηρέασε στην απόφαση να ασχοληθείς με τη Νάξο και εφέτος?

“Η ανταπόκριση του κόσμου μου αρέσει δεν το κρύβω και είναι επιθυμητή αλλά ειλικρινά σου λέω ότι δεν είναι  η βασικός στόχος. Θα ήθελα πολύ αυτό που κάνω να είναι άρτιο και μόλις τελειώσει να έχει ψυχαγωγήσει τον θεατή και να του έχει αφήσει υλικό για περίσκεψη”.

Πως κρίνεις το θεατρικό κοινό της Νάξου? Σε αγχώνει να παίζεις μπροστά σε …συγγενείς και φίλους; Προτιμάς ένα "έμπειρο" θεατρικό κοινό ή ανθρώπους που δεν έχουν ιδιαίτερη επαφή με το θέατρο?

“Αγχώνομαι όσο τίποτα άλλο. Το κοινό της Νάξου δεν είναι το κοινό της Αθήνας  που έχει την δυνατότητα να δει 365 παραστάσεις το χρόνο και να έχει άπειρες προσλαμβάνουσες. Το κοινό της Νάξου είναι και πολύ πιο αγνό και αυτό με εξιτάρει γιατί αισθάνομαι ότι πρέπει να το κερδίσω από την αρχή...”

Ένας καταξιωμένος ηθοποιός μπορεί να γίνει πρεσβευτής του τόπου του? Και αν ναι, γιατί δεν το βλέπουμε να γίνεται συχνά???

«Δεν ξέρω αν είμαι πρεσβευτής, σίγουρα είμαι λάτρης και θέλω να μοιραστώ τις καινούργιες γωνιές αλλά και γνώσεις που μου αποκαλύπτει κάθε φορά που την επισκέπτομαι. Θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι πρεσβευτής, αλλά το νησί κουβαλάει τέτοιο πλούτο που αρκούμε στο να τον ανακαλύπτω και θαμπώνομαι σαν παιδάκι με την ομορφιά του. Θα τον υποβίβαζα ως πρεσβευτής με τις λιγοστές γνώσεις που έχω».

Κατά πόσο είναι εφικτό να δημιουργηθούν θεατρικές ομάδες σε μικρούς τόπους και να αναδειχθούν ταλέντα από εκεί?

«Αν μιλάμε για μια σταθερή κατάσταση και όχι κάτι πολύ περιοδικό, χρειάζεται μια συνταγή όπως οποιαδήποτε υπεύθυνη εργασία. Καταρχάς το θέατρο χρειάζεται κοινό. Αν και περιορισμένο υπάρχει, μετά θέλει από όλους τους συντελεστές ευθύνη και συνέπεια σε ότι συμφωνήσουν να κάνουν, ώστε να πραγματοποιηθεί και να μην μείνει σε θεωρητικό πλαίσιο μόνο ή, στο στάδιο του ενθουσιασμού. Θέλει ανοιχτές κεραίες στα πάντα, για να δεις πως θα κοινωνήσεις το έργο σου και ποιούς αφορά. Τέλος, επειδή είναι επαρχία και τις πιο πολλές φορές τα πράγματα χαλάνε επειδή παραγνωριζόμαστε, πρέπει να δεχόμαστε τον κάθε ένα με την διαφορετικότητά του και τα κολλήματά του. Δεν ξεχωρίζουμε με την τέχνη, ενωνόμαστε. Εγώ συστήνω τρία βασικά δομικά στοιχεία επιτυχίας: Σεβασμό, σεβασμό και σεβασμό».  

Πώς διαχειρίζεσαι τη δημοσιότητα που έχεις αποκτήσει και πόσο επηρεάζει την προσωπική σου ζωή...

«Και πλάκα και κούραση έχει, δεν έχω συνταγή, προσπαθώ όσο πιο πολύ μπορώ να μείνω το παιδί που ήμουν πριν κοιτάξω το κτήριο της Δραματικής σχολής και αποφασίσω να περάσω την πόρτα. Θέλω να εξελιχθώ σαν άνθρωπος μέσα από αυτό που κάνω και όχι μόνο να ανελιχθώ σαν καριερίστας επαγγελματίας»,

Έχουν αλλάξει τα πλάνα και οι προτεραιότητες σου στα επαγγελματικά, μετά τη γέννηση του μωρού...;

Ναι, και είναι αυτονόητο. Η οικονομική αποκατάσταση με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο και η διάθεση χρόνου στο παιδί. Τσιγκουνεύομαι απίστευτα τον χρόνο που πάει χαμένος».

Είσαι έτοιμος και για το δεύτερο παιδί; Έχεις προτίμηση ως προς το φύλο;

«Όχι, δεν έχω προτίμηση και ναι. νομίζω είμαι σχετικά λόγω του πρώτου, αν και αυτά είναι πράγματα που δεν μπορείς να τα προβλέψεις ακριβώς».

Πως αισθάνεσαι όταν κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την δημοσιότητα σου;

Άσχημα, αλλά το καταλαβαίνω. Είμαστε πολύ ματαιόδοξα πλάσματα οι άνθρωποι. Ωστόσο όσοι το κάνουν, να γνωρίζουν ότι έτσι όπως έχει πια διαμορφωθεί και η δημοσιότητα έχει γίνει ένα ανούσιο δημοσιοσχετίστικο ρολάκι με πολύ κοντά ποδάρια, και δη πήλινα. Θέλω να χρησιμοποιήσω την δημοσιότητα μου για να μοιράζομαι προπαντός αυτά που πιστεύω ότι αξίζουν και όχι αυτά που κάνω για να προσπορίσω χρήματα».

Μήπως νιώθεις ότι έχεις… αναλωθεί ψυχολογικά μέσα από μία χρονιά με συνεχή «έκθεση» στο κοινό. Σε ενοχλεί όταν κάποιος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον αυθόρμητο του χαρακτήρα σου;

«Ναι! Ω Ναι!!!!  και αν τόση έκθεση είναι καλή όπως λένε πολλοί φίλοι να είναι προετοιμασμένα τα παιδιά που μπαίνουν στην δουλειά ότι είναι αρκετά δύσκολο να το αποφύγεις και έχει να κάνει κυρίως με τους ανθρώπους που επιλέγεις να συνεργαστείς και με ποιό τρόπο έχουν μάθει να προωθούν τις δουλειές».

Η κρίση έχει επηρεάσει αρκετά και το δικό σου κλάδο. Πως βιώνεις αυτό που συμβαίνει;

«Εννοείται. Αλλά δεν είναι μόνο το πρόβλημα. Κυρίως βλέπεις επιχειρηματείες λαμόγια που δεν έχουν ή δεν θέλουν να μοιραστούν ούτε ένα κομμάτι ψωμί ή, να τάζουν λαγούς με πετραχήλια σε ανθρώπους που θα έκαναν τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί».

Ποια η άποψή σου για τα …τούρκικα σίριαλ που έχουν κατακλύσει την ελληνική τηλεόραση;

«Δεν έχω κανένα πρόβλημα, αν έπρεπε με ένα λαό να συμφιλιωθούμε μπας και γλυτώσουμε κάνα φράγκο από τους εξοπλισμούς είναι οι γείτονες. Δεν ξέρω άλλοι τί κάνουν, αλλά εγώ με αυτούς που δεν με έχουν πειράξει, δεν έχω να χωρίσω κάτι».

Εάν σου έκαναν πρόταση θα έπαιζες σε ένα τέτοιο (τούρκικο);

«Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αρκεί να μου άρεσε και να με αφορούσε αυτό που θα πραγματευόταν».