Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Super market Νάξου: Το καρότσι αποτελεί παρελθόν, πλέον όλα τα ψώνια σ’ ένα καλάθι



Ο Βαγγέλης Κουτελιέρης μιλάει για την αλλαγή συνήθειας των καταναλωτών της Νάξου που έκανε την εμφάνισή της από τον περασμένο Μάιο – «Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει πάντως πρόβλημα με τη πληρότητα των προϊόντων. Υπάρχουν απ’ όλα» - Ο Μιχάλης Ξενάκης ιδιοκτήτης του Σούπερ Μάρκετ «Proton» φοβάται ότι γυρίζουμε στην εποχή του …τεφτεριού «Όταν ξέρεις τον άλλο, θα πάρεις το ρίσκο να περιμένεις μερικές μέρες για να πληρωθείς»
 Οι εποχές αλλάζουν. Η οικονομική κρίση έχει διαμορφώσει ένα διαφορετικό σκηνικό όσον αφορά τα νοικοκυριά και τις ανάγκες που έχουν να καλύψουν. Η σκηνή όπου η νοικοκυρά φεύγει χαρούμενη από το Super Market έχοντας γεμίζει καρότσια με προϊόντα αποτελεί εδώ και καιρό πλέον μία εικόνα που χάνεται στο χρόνο. 
Οι αναλύσεις επί των αναλύσεων που πραγματοποιούνται από τις εταιρίες στατιστικών μιλούν για μεγάλες αλλαγές οι οποίες προέρχονται από την οικονομική κρίση. Η τελευταία έρευνα που έγινε από του IEΛΚΑ για τις αγοραστικές συνήθειες των Ελλήνων καταναλωτών εν μέσω κρίση προκύπτουν, σε δείγμα 2.000 καταναλωτών αναφέρουν ότι τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αποτελούν μία πιο οικονομική λύση για την αγορά προϊόντος. Άλλωστε όπως φαίνεται στην ίδια έρευνα 7 στους 10 καταναλωτές επιλέγουν να αγοράζουν γενικά πιο φθηνά προϊόντα ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες σε σχέση με το παρελθόν. Οι καταναλωτές φαίνεται πως έχουν γίνει αρκετά πιο ευαίσθητοι στην τιμή του προϊόντος και έχει αυξηθεί η κινητικότητα ανάμεσα σε παρόμοια προϊόντα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 2 στους 3 καταναλωτές δηλώνουν ότι προκειμένου να εξοικονομήσουν χρήματα τον τελευταίο χρόνο προχωρούν σε αλλαγές όσον αφορά την επωνυμία των προϊόντων που αγοράζουν. Επιπλέον το 68,9% θεωρεί ότι τα σούπερ μάρκετ προσφέρουν πλέον περισσότερες επιλογές . Μάλιστα το 2012 είναι η πρώτη χρονιά που το 100% των Ελλήνων αγόρασε τουλάχιστον ένα προϊόν ιδιωτικής ετικέτας.

Στροφή
Που οφείλεται αυτή η στροφή; κατά κύριο λόγο στο γεγονός ότι τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας είναι κατά μέσο όρο φθηνότερα κατά 45% από τα αντίστοιχα επώνυμα προϊόντα (στοιχεία της IRI), με τη μεγαλύτερη εξοικονόμηση να επιτυγχάνεται στις κατηγορίες προσωπικής υγιεινής και οικιακής καθαριότητας όπου οι διαφορές με τα επωνυμία φθάνοντας ή ακόμα και ξεπερνούν το 50%.  Ωστόσο όπως αναφέρει έρευνα του Ινστιτούτου Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών (ΙΕΛΚΑ), παρά τη σαφή στροφή των Ελλήνων καταναλωτών , το ποσοστό των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας στις πωλήσεις των σούπερ μάρκετ παραμένει αρκετά μικρό και έφτασε το 2012 το 16% σε αξία των συνολικών αγορών, όταν σύμφωνα με στοιχεία της IRI ο Ευρωπαϊκός μέσος όρος φτάνει το 37% το 2012. Πάντως σύμφωνα με τους εκπροσώπους των αλυσίδων σούπερ μάρκετ η μικρή, σε σχέση με άλλες αγορές, διείσδυση των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας, η τάση στην Ελλάδα είναι αυξητική και μάλιστα την τελευταία τριετία η συγκεκριμένη αγορά αυξάνεται με ετήσιους ρυθμούς της τάξης του 5%.

Σύγκριση
Αυτά όσον αφορά τον γενικό πρόλογο του θέματος: πως κινούνται σήμερα οι Ναξιώτισσες νοικοκυρές όταν πηγαίνουν στο Super Market. Μιλάμε πάντα για τις γυναίκες καθώς αυτές είναι που καλώς ή κακώς έχουν τον έλεγχο της κουζίνας ενώ οι άντρες που παίρνουν το δρόμο προς το Super Market τις περισσότερες φορές κρατούν στα χέρια τους το …σκονάκι, ή τη λίστα προϊόντων που πρέπει να αγοράσουν. Μιλώντας με ανθρώπους που βρήκαμε έξω από κεντρικό super market της Χώρας σχετικά με τις αλλαγές που έχουν έλθει όσον αφορά τις συνήθειες τους ελέω κρίσης μας απαντούν «πλέον κινούμαι με βάση τις προσφορές. Και παλαιότερα τις έβλεπα σε προϊόντα που με ενδιέφεραν αλλά τώρα όπου βρω προσφορά θα την κοιτάξω. Να σκεφτείς ότι η τελευταία φορά που αγόρασα σαμπουάν ήταν πριν από έξι μήνες. Ανάλογες κινήσεις κάνω και όσον αφορά τα προϊόντα καθαριότητας. Αλλά είναι δεδομένο ότι έχουν κοπεί και πράγματα που είναι πολυτέλεια. Όπως το μαλακτικό ρούχων. Εάν δεν το βρω σε προσφορά δεν το αγοράζω. Πάντως προσέχω γιατί έχει παρατηρηθεί ότι σε κάποια προϊόντα που είναι σε προσφοράς η ποιότητα δεν είναι και τόσο καλή. Δεν ευθύνεται βέβαια το super market αλλά η εταιρία και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το προσέξουν οι καταναλωτές. Το γεγονός ότι είναι σε προσφορά δεν σημαίνει ότι είναι και καλό πάντα. Συν τοις άλλοις, έως πέρυσι όταν ήθελα κάτι να το αγοράσω δεν το σκεφτόμουν. Τώρα κοιτάζω τις τιμές, κάνω συγκρίσεις και επιλέγω, αλλά αυτό που δεν έχω κόψει είναι την συχνότητα των επισκέψεων μου στο super market. Όταν έχω ανάγκη να πάρω κάτι θα έρθω. Ποτέ άλλωστε δεν ψώνιζα με βάση την ποσότητα ειδικά σε ευπαθή προϊόντα γιατί δεν μου άρεσε να τα πετάω»…

Διαφορά
Αφήνουμε τους καταναλωτές και περνάμε στα ενδότερα. Και βρίσκουμε δύο ιδιοκτήτες Super market, τον Βαγγέλη Κουτελιέρη, της ομώνυμης αλυσίδας στη Νάξο καταστημάτων και τον Μιχάλη Ξενάκη, που έχει το Super Market στο ύψος της Αγίας Θεοδοσίας στη Χώρα Νάξου που μπορεί να μην έχει την εξάπλωση του Super Market  που έχει η οικογένεια Κουτελιέρη αλλά σίγουρα έχει μία πιο προσωπική σχέση με τους πελάτες του καθώς ουκ ολίγες φορές είναι ο ίδιος πίσω από το ταμείο και εξυπηρετεί όσο μπορεί καλύτερα τους συμπολίτες του. Η πρώτη επαφή λοιπόν με τον Βαγγέλη Κουτελιέρη, ο οποίος αναφέρει «η κατάσταση είναι δύσκολη. Και η αλλαγή που έχει παρατηρηθεί στις συνήθειες των καταναλωτών στη Νάξο είναι από τον περασμένο Μάιο. Με βάση τα στοιχεία που έχω και συναντώ καθημερινά δεν υπάρχουν πραγματικές μειώσεις στις τιμές των προϊόντων αλλά αυξήσεις. Οι μειώσεις που γίνονται και αυτές τις καταλαβαίνει ο καταναλωτής είναι μέσα από συγκεκριμένα προϊόντα που κάνουν οι εταιρίες και αυτές οι εκπτώσεις της βλέπεις καθημερινά μέσω των φυλλαδίων. Για συγκεκριμένες ημέρες υπάρχουν και συγκριμένες εκπτώσεις σε κωδικούς. Μόνο αυτή είναι η έκπτωση που μπορεί να γίνει ο καταναλωτής,. Όμως για να υπάρξει μείωση πραγματική και σε συνέχεια, πρέπει να γίνει από τις μεγάλες εταιρίες στην τιμή αγορά του προϊόντος. Θέλεις να δεις παράδειγμα; Π.χ. αγορά ζυμαρικών Barilla από την Ιταλία. Στο ράφι συναντάς τη συγκεκριμένη φίρμα στα 60 λεπτά ενώ το αντίστοιχο προϊόν στην Ελλάδα με την έκπτωση θα το βρεις στα 95 λεπτά. Άλλο παράδειγμα είναι τα προϊόντα της Proctor που έχουν σχέση με την καθαριότητα ρούχων. Το μπουκάλι του 1,5 λίτρου το απορρυπαντικό της Lenor ενώ στο εξωτερικό κάνει 2,30 ευρώ, στην Ελλάδα η εταιρία το δίνει στα Super Market στα 4.14 ευρώ. Οπότε εάν εγώ επιλέξω να το φέρω από την Ιταλία με όλους τους φόρους ή το ποσοστό κέρδους που θα βάλω πάνω του, δεν θα το πουλήσω περισσότερο από 3,4 ευρώ. Εάν όμως το πάρω από την εταιρία στην Ελλάδα που το αντιπροσωπεύει τότε το λιγότερο που θα το βάλω στο ράφι προς πώληση είναι στα 5,5 ευρώ. Δεν είναι τεράστια η διαφορά; Θα μου πεις γιατί δεν το φέρνω από την Ιταλία ή από κάποια άλλη χώρα του εξωτερικού; Για να το φέρω θα πρέπει να το αγοράσω σε ποσότητα τέτοια που να με συμφέρει. Δυστυχώς αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, καθώς εάν μιλάμε για ευπαθή προϊόντα και δεν πουληθούν τότε θα έχω χασούρα….»

Φοβισμένος
Ο κ. Κουτελιέρης επιμένει ότι ο καθορισμός της τιμής είναι κάτι που άπτεται της κυβερνητικής πολιτικής «Η τιμή των προϊόντων καθορίζεται από τις μεγάλες αλυσίδες των Super Market. Αυτές είναι που παίζουν με τις τιμές και το ποσοστό κέρδους. Αυτές ποτέ δεν χάνουν. Απ΄ αυτές ξεκινάει το παιχνίδι και η κυβέρνηση είναι θεατής. Θα μπορούσε εάν έκανε έλεγχο, πραγματικό όμως να κατεβάσει τις τιμές και να τις κάνει πραγματικές καθώς όλα σχεδόν τα προϊόντα που βρίσκονται στην Ελλάδα είναι υπερτιμημένα. Το γιατί δεν το κάνει είναι κάτι στο οποίο δεν μπορώ να απαντήσω. Οι συνήθειες των Ναξιωτών έως και πέρυσι τον Μάιο δεν είχαν αλλάξει και πολύ. Από τον Μάιο νομίζω ότι υπάρχει μία σημαντική διαφοροποίηση. Κοιτάζουν τις τιμές, συγκρίνουν τα προϊόντα και ενδιαφέρονται για τις προσφορές. Η πτώση είναι τεράστια στα ποτά, φτάνει και στο 50%, στα είδη τροφίμων δεν είναι μεγαλύτερη από 5% Πλέον έχουμε ξεχάσει τον πελάτη που έμπαινε με το καρότσι και αγόραζε. Τώρα όλα είναι με το καλάθι και τη λίστα στο χέρι. Προσέχουν πολύ τι αγοράζουν. Και βέβαια οι καταναλωτές είναι φοβισμένοι. Μαγκωμένοι. Δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει και ανάλογα κινούνται στην αγορά. Αυτό που πρέπει να ξέρουν και νομίζω ότι το βλέπουν είναι ότι υπάρχει επάρκεια προϊόντων και κυρίως ποικιλία. Δεν έχουμε μειώσει τους κωδικούς μας».

Μείωση
Και βέβαια από τη μίνι κουβέντα δεν θα μπορούσε να λείψει κι ένα μικρό σχόλιο σχετικά με τα Ναξιώτικα προϊόντα. «Τα προϊόντα της Νάξου είναι πολύ καλά όσον αφορά την ποιότητα τους και λίγο πιο ακριβά όχι μόνο λόγω της διαφοράς στην ποιότητα αλλά και στην ποσότητα. Δεν μιλάμε εδώ για μαζική παραγωγή αλλά για ατομικές ή οικογενειακές επιχειρήσεις όπου η παραγωγή είναι μικρή και είναι λογικό να είναι ακριβότερα τα προϊόντα από κάποια άλλη παραγωγή που στηρίζεται στην μαζικότητα. Αντίθετα, τα προϊόντα της Αγροτικής Ένωσης εδώ στη Νάξο θα έπρεπε να πωλούνται εντός του νησιού φθηνότερα. Το γάλα τουλάχιστον 20 λεπτά πιο φτηνά. Έχουμε κάνει συζήτηση, έχω καταθέσει τις προτάσεις μου. Εάν ήταν πιο φθηνό που είναι εξίσου καλό από ένα γάλα πιο γνωστής φίρμας, τότε η κατανάλωση θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Το ίδιο και στο τυρί. Γιατί να είναι πιο ακριβό στην Αθήνα απ’ ότι στη Νάξο;»

19 μαγαζιά
Από την άλλη πλευρά είναι ο Μιχάλης Ξενάκης. Ένας επιχειρηματίας που κρατάει το μαγαζί του από το 1957… Προσπαθεί να ανταγωνιστεί τα μεγαλύτερα καταστήματα ενώ διατηρεί την προσωπική επαφή ως σημείο αναφοράς… «Αυτό που ξέρω και βλέπω είναι ότι εδώ εμείς δεν θα πεινάσουμε όπως στην Αθήνα. Ειδικά οι κάτοικοι των χωριών μέσω της αλληλεγγύης που υπάρχει καλύπτουν τα όποια κενά έχουν μεταξύ τους. Ο ένας καλλιεργεί οπωροκηπευτικά ο άλλος έχει κρέας. Εάν χρειαστούν όσπρια ή μακαρόνια θα κατέβουν στην πόλη και θα πάρουν τα απολύτως απαραίτητα. Έστω και με το ζόρι θα την βγάλουν. Εμείς εδώ πλέον αρχίζουμε να έχουμε πρόβλημα ρευστότητας, Η αγορά είναι πλέον σφικτή. Οι άνθρωποι αρχίζουν να νιώθουν τις συνέπειες του μνημονίου. Οι μισθωτοί χάνουν συνεχώς μέρος του μισθού τους, ένα κατοστάρικο που αφαιρείται όταν παίρνουν 700 ευρώ είναι πρόβλημα. Το ίδιο και με τους συνταξιούχους. Αυτή τη στιγμή στην Παπαβασιλείου τα μαγαζιά που έχουν κλείσει είναι 19 (!!!) τόσο χρόνια εδώ ποτέ δεν θυμάμαι να ήταν τόσα πολλά κλειστά μαγαζιά. Οι τιμές παραμένουν οι ίδιες. Που έπεσαν; Πριν από μερικές ημέρες που έκανα νέα παραλαβή είδα ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ντρέπομαι άλλωστε να βάλω αύξηση. Ποιος να πληρώσει εάν δει ότι ανέβηκαν κι άλλο οι τιμές. Ναι ελλείψεις πλέον έχω κι αυτό γιατί δυσκολεύομαι να κάνω παραγγελίες. Βλέπεις οι εταιρίες ζητούν τα χρήματα είτε cash  είτε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από την ημέρα της παραγγελίας. Και ρευστό δεν υπάρχει. Μόνο οι νέες εταιρίες που έρχονται κάνουν καλύτερες τιμές. Οι παλιές εκεί σταθερές. Λες και τίποτα δεν έχει αλλάξει στην Ελλάδα. Μπορώ να σου πω ότι κάνουν και αυξήσεις. Δεν τους έχει αγγίξει τίποτα. Πιέζουμε να πάρουμε προϊόντα μέσω προσφορών για να μπορέσουμε κι εμείς να τα διαθέσουμε σε καλύτερες τιμές στους πελάτες μας. Αλλά δυστυχώς κι αυτοί έχουν μείνει από χρήματα. Τι να σου πω; Ότι γυρίσαμε στο τεφτέρι; Ότι είμαστε και πάλι στη δεκαετία του 60? Με τα τετράδια που γράφαμε; Δεν είναι όμορφο να το ακούς ή να το διαβάζεις. Τι να πω; Ότι έχω γνωστούς που έρχονται και μου λένε «Θα σε πληρώσω όταν πληρωθώ; Ναι μου το λένε. Τι να τους πω; Όχι; Μία γειτονιά είμαστε. Απ’ αυτούς περιμένω κι εγώ να ζήσω. Παίρνω το ρίσκο και ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά. Το χρήμα πρέπει να κινείται. Εάν δεν το κάνει τότε όλοι έχουν πρόβλημα. Η γειτονιά έχει τις δικές της ανάγκες, τους δικούς της ρυθμούς, Τα ξέρουν όλοι τα προβλήματα, εάν θέλουν μπορούν να βοηθήσουν για να μην βρεθούμε προ εκπλήξεων» 
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΛΙΑΝΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου