Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

ΑΠΕΙΡΑΝΘΟΣ 1917



  
     Η σφαγή της Απειράνθου (1917) έχει παρουσιασθεί στην ελληνική κοινωνία ως επεισόδιο του Εθνικού Διχασμού, της διαμάχης Βασιλικών-Βενιζελικών. Η άποψη αυτή, όσο και αν είναι αληθινή,  δεν φαίνεται να περιέχει ολόκληρη την αλήθεια. Έλληνες και ξένοι Ιστορικοί εντάσσουν την τραγωδία στο ιστορικό των  διεθνών αναταράξεων των αρχών του εικοστού αιώνα. Σχετική μελέτη παρουσιάζεται στο βιβλίο ‘‘Η Ξεχασμένη Επανάσταση’’ του Δ. Μιχαλόπουλου. 

   Ειδικότερα, σύμφωνα με τις απόψεις που παρουσιάζει ο συγγραφέας, εκείνοι που εκτέλεσαν την σφαγή, όργανα του καθεστώτος της εποχής εκείνης, έδρασαν κατ’ εντολή και για λογαριασμό της πολιτικής των Αγγλογάλλων. Το μίσος προς τους αντιφρονούντες που τους διακατείχε, τους οδήγησε  να εκτελέσουν την εντολή, όχι απλώς πρόθυμα, αλλά και με υπερβάλλοντα ζήλο. Άλλωστε, τέτοιες διώξεις ήσαν στο πρόγραμμα του καθεστώτος, το οποίο, όπως είπε ο Θ. Πάγκαλος στην Βουλή το 1928, «…δεν εξεπροσώπει την λαϊκήν θέλησιν και δια τούτο  ηναγκάσθη, να καταπνίξει δια των όπλων πλείστας στάσεις και να προβεί εις τυφεκισμούς και διώξεις, ακόμη και να απαγορεύση την εκδήλωσιν  δυσαρεσκείας προς αυτό». Έτσι, άλλη μια φορά Έλληνες  σκότωσαν Έλληνες. Οι ‘‘Μεγάλες Δυνάμεις’’ χτύπησαν, όπως πάντα, με ξένο χέρι, χέρι που λαχταρούσε να χτυπήσει τους αδελφούς αντιπάλους του.
                                     «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε
                                     Πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε»!
                                                                                      Διονύσιος Σολωμός   
    Ο τίτλος του βιβλίου ‘‘Ξεχασμένη Επανάσταση’’ μας οδηγεί στην μαζική αντίδραση του λαού προς τις υπόψη διώξεις, της οποίας την κάπως περισσότερο οργανωμένη μορφή, αποτέλεσαν οι ονομαζόμενοι ‘‘Επίστρατοι’’.  Η στάση του λαού των χωριών Απείράνθος και Μονή της Νάξου παρουσιάζεται ως  ξεχωριστό επεισόδιο της αντίδρασης αυτής. Το γεγονός ότι το ιστορικό της αντίδρασης  έχει συγκαλυφθεί συστηματικά, δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό ‘‘Ξεχασμένη’’ στον τίτλο του βιβλίου.
    Παρουσίαση του παραπάνω βιβλίου θα γίνει στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου στις 11.30πμ.Σ’ αυτήν θα μιλήσουν ο συγγραφέας, ο πρώην Υπουργός και Ευρωβουλευτής Μίκης Πρωτοπαπαδάκης και ο δημοσιογράφος Σπύρος Χατζάρας.
           Παραθέτουμε απόσπασμα του βιβλίου..Το κείμενο βασίζεται σε στοιχεία που αναγράφονται στο Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών.          
«…Μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου το 1916, ο γγλοι εχαν βιαίως καθυποτάξει λα σχεδν τ νησι τν Κυκλάδων στ  καθεστς το Κράτους τς Θεσσαλονίκης. ξαίρεση ποτελοσε Νάξος, ο κάτοικοι τς ποίας δν στεργαν ν υοθετήσουν τ κελεύσματα τν δυνάμεων του καθεστώτος. τσι, κατ τ πρτο δωδεκαήμερο το ανουαρίου το 1917, ργανώθηκε λόκληρη κστρατεία μ σκοπ τν ποδούλωση το νησιο.
           Επικεφαλής τς κστρατείας πρξε σκωτικς καταγωγς Edward Montague Compton Mackenzie, λοχαγς τν Βρεταννικν Βασιλικν Πεζοναυτν, ποος εχε, κατ τ 1916, στήσει να «δίκτυο ντικατασκοπείας» στν θήνα, πο ργαζόταν πρ το Βενιζέλου.  Δεδομένου τι κέντρο τν παδν το Βασιλι Κωνσταντίνου στην Νάξο ποτελοσε πείρανθος, τν συγκεκριμένη πιχείρηση νέλαβε τώρα προσωπικς Ν. Καλομενόπουλος πού, στ μεταξύ, εχε γίνει στρατιωτικς διοικητς Κυκλάδων. Δύναμη 200 νδρν λοιπόν, στος ποίους συγκαταλέγονταν πολλο νδρες τς Κρητικς Χωροφυλακς, κστράτευσε κατ τς πειράνθου, ν, παράλληλα, τ ντιτορπιλλικ «Θέτις» κανονιοβολοσε τ χωριό. Τελικά, ντίσταση τν χωρικν κάμφθηκε…»  και ακολούθησε η  σφαγή.
   Σημειώνουμε ότι, για να μάθουμε την ιστορική αλήθεια, πρέπει να απαλλαγούμε από την ‘‘αλλεργία’’ των λέξεων και των χαρακτηρισμών που χρησιμοποιούνται εμβληματικά από τις δύο παρατάξεις του επάρατου αειφόρου εθνικού διχασμού. Αξίζει να θυμηθούμε σχετικά μια επισήμανση του αειμνήστου Κωνσταντίνου Τσάτσου:
    Το 1975, κατά την διάρκεια της συζήτησης στην Βουλή για το σχέδιο Συντάγματος που είχε εκπονήσει ο
 Κωνσταντίνος Τσάτσος, άναψαν τα αίματα  όταν έγινε αναφορά στον ρόλο των βουλευτών. Το σχέδιο
 έλεγε ότι «οι βουλευταί εκπροσωπούν το έθνος», πράγμα που ξεσήκωσε την αντίρρηση των αριστερών, οι
 οποίοι ήθελαν να γράφεται «…εκπροσωπούν τον λαό». Ο αείμνηστος Τσάτσος, τότε, έλαβε τον λόγο και είπε:
 «Εγώ δεν πάσχω από αλλεργία των λέξεων. Ούτε ο εθνικισμός με ενοχλεί, ούτε η λαοκρατία με πειράζει». Με
 την παρέμβαση του σοφού δασκάλου, ηρέμησαν τα πνεύματα και η συζήτηση συνεχίσθηκε, θεραπευμένη
 τώρα. από το αλλεργικό σοκ που είχε επισυμβεί. Δεν θυμούμαι πώς διατυπώθηκε τελικά το άρθρο.
 Σημειώστε ότι στην ελληνική γλώσσα οι λέξεις ‘‘έθνος’’ και ‘‘λαός’’ είναι ταυτόσημες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου